دوستان من نمیدونم درسته یا نه اما یه جا خونده بودم این سریال هشت فصل داره . میگم واقعا نمیدونم درسته یانه . اما چون سریال نت فیلیکس و شش قسمتی هستش احتمال اینکه دوسه تا فصل دیگه هم داشته باشه هست .

دارای اسپویل!
.
.
.
من این سریالو دوست داشتم. فیلم‌برداری خیلی خوشگل، موزیک‌های فوق‌العاده قشنگ، کلا هر سریالی که نتفلیکس دستی درش داره از لحاظ ظاهر و فیلم‌برداری چیزی کم نمی‌ذاره. فوق‌العاده چشم‌نواز بود برای من.
از لحاظ پایانش، میتونم حق بدم به کسایی که خوششون نیومده، اما واقعا من پایانشو دوست داشتم. خیلی شبیه زندگی واقعی بود و برای من منطقی بود. اول اینکه نویسنده می‌خواست تاکید کنه که به لایک‌ها و کامنتایی که می‌بینیم نمیتونیم کامل اعتماد کنیم، که آخرش وقتی از اینستا و تلگرام میایم بیرون، یه دنیای واقعی هست که خبری از اینا اونجا نیست، باید با روش‌های واقعی از احساسات آدما با‌خبر شیم.
من شخصا کمیستری بین جوجو و سان اوه رو بیشتر دوست‌داشتم، اما خوشحالم که با کاپل جوجو و هی یونگ سریال تموم شد!
برای من شخصیت سان اوه خیلی آدم بی‌ثباتی بود. حتی دلم خیلی هم براش نسوخت وقتی جوجو باهاش بهم زد.
اون از اولش سمت کسی رفت که نباید می‌رفت. با این که هی یونگ پشتش در اومد(البته که اشتباه کرد) همون بار اولم که دیدش بوسیدش! کسی که به این سادگی یه رابطه رو شروع می‌کنه مشخصا به همون سادگی هم، با اعتماد به یه برنامه تمومش می‌کنه‌. حتی وقتی دوباره تو بزرگسالیشون همدیگرو دیدن، جوجو با کسی نبود، اما سان اوه دوست دختر داشت.
جوجو هم خوب می‌دونست که اشتباه کرده، بارها و بارها هم تاوان اشتباهشو پس داد. اینجا یه خسته نباشید به نویسنده می‌گم که برای من این کاراکترو واقعی جلوه داد انقدر. اینکه همه آدمها کامل نیستن و اشتباه می‌کنن رو من با این سریال به خوبی متوجه شدم.
انگار جوجو برای سون اوه معنای خاصی نداشت، فقط چون کامل به دستش نیورده بود، هی دنبال این بود که بفهمه “چرا”؟ فقط فکر این بود که کنجکاویشو ارضا کنه و اون حسی که مدام بهش می‌گفت کیم جوجو مال توئه نباید بذاری هی یونگ ببرتش برای خودش! البته منکر این نیستم که دلش شکسته بود. هرجور آدمی‌ام باشی وقتی دلت بشکنه، دردت می‌گیره.
اما بعد از اینکه فهمید چه اشتباهی کرده، بازم دم نویسنده گرم:))) از اشتباهش درس گرفت و تصمیم گرفت این بار به جای اعتماد به اون برنامه به دل خودش اعتماد کنه. و نتیجه‌اشم دید.
هی‌یونگ، چقدر دوست داشتم شخصیت این پسرو. البته بعضی وقتا زیادی به نظرم مظلوم بازی درمیورد. اما خوشحالم که اینجوری تموم شد. این دقیقا پایانی بود که من برای زیبایی حقیقی می‌خواستم. هنوز یادش میفتم جیگرم آتیش میگیره:))
و اما چیزایی که منو اذیت کرد
روند خیلی کند سریال و در حین حال خیلی تند!
انقدر جوجو رو اینور اونور پاس دادن فصل ۲ سرگیجه گرفتم. چقدر صحنه‌های اضافه داشت و چقدر از مسائل مهم سریع رد می‌شدن. من واقعا خسته شده بودم آخرای فصل دو.
به نظرم جا داشت بیشتر رو صحنه‌های مهم‌تر وقت بذارن.
در کل راضی بودم. نویسنده با کله رفت تو شکم کلیشه‌های کی‌دراما‌:))

نویسنده این سریال مشکل داره

من که پایانش رو بسی دوست داشتم :))

من اصلا زوج جوجو و لی هیونگ رو دوست نداشتم بیشتر با هیونگ سونگ اوه بهم میخوردن من اصلا فک نمیکردم اخرش اینقدر بد تموم شه من اولا خوشم میومد فصل دوومش مزخرفه کلا کاش همون زوج اول بهم میرسیدن واقعا اصلا از پایانش خوشم نیومد از من گفتن بنظر من سریال خوبی نیس نگاه نکنین ولی اگه زوج جوجو و لی هیونگ خوشتون میاد نگاه کنین من که اصلا خوشم نیومد

نویسنده قصد داشت کیدرامارو متحول کنه یا چی=)؟

همین الآن این سریال رو تموم کردم و نظرمو میگم
سریال پایین تر از یه سریال معمولی شروع شد و قسمت به قسمت بهتر شد تا اینکه قسمت آخر واقعا در حد یه سریال پیشتاز توی ژانر خودش تموم شد
کاراکتر ها واقعا عالی طراحی شدن و عالی تر به نمایش در اومدن
[/spoiler]پایان واقعا محشر بود و اصلا درست نیست بخاطر بچه خوشگل بودن بازیگر سون او این همه به سریال انتقاد های بیجا وارد شه.
کاراکتر سون اوه یه کاراکتر ضعیف و شکننده و از خودراضی بود که از اول نباید سمت میوه ی ممنوعه میرفت.اون از اول نباید سمت دختری میرفت که میدونست دوستش دیوونه وار عاشقشه.از خود راضی بودن سون او جایی به کمال خودش رسید که بجای التماس برای بخشش به دوستش در کمال پر رویی گفت تو بهم خیانت کردی و ازش شاکی بود در صورتی که خودش خائن اصلی بود.این شخصیت کاملا مستحق بدترین تاوان ها بود که بنظرم نویسنده بهش خیلی رحم کرد.این کاراکتر حال بهم زن و ترحم بر انگیز واقعا عالی بازی شد.

کارکتر جوجو واقعا محشر بود و سیر تکاملی که از قسمت اول تا آخر طی کرد کاملا ستودنی بود.یه کاراکتر قوی و مستحکم و عاقل و دوست داشتنی.(اگه شما هم مثل خیلیای دیگه فکر میکنید کات کردن جوجو با سون او توی فصل اول غ قابل درک بود پایین همین متن براتون بازش میکنم)

اما کاراکتر هه یونگ که بنظرم بهترین کاراکتر سریال بود :کاراکتری که عاشق بودن رو به نحو احسن بهمون یاد میده.کاراکتری که بهمون یاد میده اگه لایق کسی یا چیزی هستیم حتما و حتما میتونیم به دستش بیاریم .کاراکتری که بهمون یاد میده عشق ذره ذره ساخته میشه و یه دفعه ای با یه بوسه ی توی یه کوچه خلوت بوجود نمیاد بلکه برای عشق باید ذره ذره پیش رفت و یه بنای مستحکم ساخت.کاراکتر هه یونگ کاملا کاراکتری بود که میتونه الگوی هر کسی باشه.

در آخر باید بگم سریال لاو آلارم بین سریالایی که فقط روی یه رابطه رومنس متمرکز شدن پر مفهوم ترین آموزنده ترین و بهترین بود.

تنها سریال کره ای که گفتم کاش نگاش نمیکردم

مزخرف😐😐

بچه ها لاو آلارم تموم شد و دیگه ادامه نداره؟ چون اگه دیگه فصل بعدی نداشته باشه میخوام دو فصلشو با هم ببینم اگه هنوز ادامه داره که بازم صبر کنم!

OSTهای دو فصل یکی بودن؟

باید بگم که جذابیت استوری لاین فصل اول سریال برای من خیلی بیشتر بود
اما در فیلم برداری و تصویر برداری این فصل دوم واقعا سنگ تموم گذاشته شده. مخصوصا اگر که با کیفیت فول اچ دی تماشا کنید. تصویر سازی ها از درون انسان ها که با نشون دادن

سونگ کانگ (سون اه) تو سریال Sweet Home بازی میکنه خیلی قشنگه .پیشنهاد میکنم ببینید

اینکه به نفر دوم رسید دلیل نمیشه موافق این قضیه باشم فقط بگم واو چه عجب ….علاقه ای که نقش اول به دختره داشت خیلی بیشتر بود… حتی سون اه بدون اینکه حس خودشو بگه ازش پرسید به جوجو علاقه داری اونم گفت نه .و بعد نقش اول شروع کرد علاقشو بیشتر نشون دادن که این شخصیت درستشو میرسونه .
تو سریالا دیگه ای دیدم نقش دوم همه کارا رو برای دختره انجام میده و بعد بهش نمیرسه اره اونجا ناراحت میشم ولی اینجا نیاز بود نویسنده داستان رو از دید هه یونگ بیشتر نشون میداد . خب من هیچ حسی نگرفتم ولی ناراحتم نشدم به هرحال این انتخاب نویسنده بود

اینو یادم رفت بگم که اهنگ “in my little mind” از hodgeکه جزو او اس تی های سریاله رو دقیقا انگار سان او داره واسه جوجو میخونه… 😭😭😭تروخدا به متنش دقت کنید💔💔💔

راستش هر دفعه چشمم به پوستر این سریال میخوره یه غم خاصی تو دلم میاد بعد میگم ولش کنن بابا سریاله واقعی که نبود…شاید این ناشی ازینکه منم مثل بقیه خیلی منتظر فصل دومش بودم و وقتی دیدم اونجوری تموم شد خیلی زد تو ذوقم…چیزی که به نظرم اینجا بدیهیه اینکه نویسنده اونقدر که به رابطه جوجو و سان او اهمیت داد به هه یونگ و علاقش توجه نکرد و ما فصل اول و فقط با دیدن شکل گیری رابطه جوجو و سان او و صحنه های عاشقانشون گزروندیم.. که واقعا هم کمیستری خوبی داشتن و کشششون به هم واقعا قشنگ بود… ازین ور هه یونگ و داشتیم که از حق نگزریم اول اون عاشق جوجو شد و داشت دنبالش میکرد و سان او به واسطه اون جوجو رو دید… که باز این دلیل نمیشه بگم باشه حقشه بهش برسه چون تو عشق مسابقه نداریم که…هیچ نگاه عاشقانه یا صحنه ای که جوجو و هه یونگ با هم تنها باشن یا دستشون بخوره بهم یا حداقل من مخاطب یه شیپ ریزی بکنم اینارو وجود نداشت!!! داشتم فکر میکردم که شاید نویسنده فکر کرده چون سان او از بچگی هر چیزی که هه یونگ نداشته رو داشته خواسته بگه ایندفعه هه یونگ میبره بعد داشته های سان او رو بررسی کردم دیدم یه مادر داره که اونم سنگدله و پی کار خودش…اگه پول و در نظر بگیریم اره داشت… ولی واقعا بعد ازینکه جوجو رو دید خیلی خوشحال تر بود و همونجوری که تو فصل دوم گفت “هیچ کس نفهمید من 4 سال پیش چه چیزی رو از دست دادم” در واقع اینجا میفهمیم که سان او هم واقعا جوجو رو دوست داشت و براش باارزش بود….بعدشم که زندگی اینجوری نیست که بگی خوب 2 تا مرد الان عاشقمن یکیشونو دوست دارم اما چون خودم گند زدم به رابطه حالا میرم با اونیکی اگرم ازش خوشم نیاد بالاخره یه روز عاشقش میشم دیگه… رابطه ی سان او با اون دختره هم دقیقا همینطور بود… من و یاد پدر مادرا مون میندازه که بدون هیچ عشقی ازدواج میکردن بعد میگفتن خوب ازدواج عشق میاره دیگه… حالا الان میگین خوب جوجو الارم عشق هه یونگو اخر سر زد اما برای من اصلا اون الارم معتبر نیست و حتی تو فصل یک هم همین فکرو میکردم ولی عشقی که بین سان او و جوجو بود رو با چشمای خودم میتونستم ببینم نه فقط بخاطر اینکه الارم همو به صدا در میوردن… اصلا گذشته از همه ی اینا الان سان او و هه یونگ مگه دوست صمیمی نیستن… اینا قراره باز باهم برخورد کنن بعد سان او با وجود دیدن جوجو چطوری میتونه الارم اونیکی دختره رو به صدا در بیاره… اگه اصلا همه ی اینا با اون همه جذابیت و کمیستری یه کراش ساده تو نوجوونی بوده چجوری میتونم به عشق هه یونگ و جوجو که کاملا عجله ای ساخته شد و خاص نبود باور کنم؟؟ یا سان او و اون دختره چی؟ سان او برگشت به دختره گفت اونقدر میام دم خونت یا یه روز الارمت و به صدا دربیارم؟ این الان دقیقا… Read more »

فصل یک واقعا به عنوان یک سریال عاشقانه ساده و رمانتیک خوب بود ونمکی و رابطه بین جوجو و سون اه عالی بود و جذاب و البته شیرین هه یونگ توی فصل اول رسما نقش خاصی نداشت و حتی نگاه های حسرت بارم نداشت روی این جوجو که آدم حس ترحم بگیرتش … ما یه ناراحتی جزئی ازش ندیدیم بعد برای اینکه فصل دو بهش رسیده خوشحال باشیم ؟ سر کسی که اصلا نبود فصل اول و حسشو درک نکردیم؟ خداوکیلی چطور دلتون اومد اون رابطه خالص و جذاب فصل 1 رو تبدیل به این رابطه آب دوغ خیاری کنید ؟
اون گریه های سون اه و نگاه غمگینش ما رو کشت نامرداااا:( ناراحتمممممم 🙁

به نظرم نویسنده با فصل دوم این سریال گل کاشت…شاید الان یه سری بچه های کم سن و سال بگن ک خوب نبود و چرا به سون اوه نرسید ولی باید بهتون بگم ک هدف این سریال این بود ک بگه خودتون و احساساتتونو از ماشین و دستگاه های انسانی دورکنین و به خود واقعی تون متکی باشین، نذارین یه عامل بیرونی احساساتتونو کنترل کنه..تو فصل یک هه یونگ به خاطر این از عشق جوجو ناکام موند چون ترسو بود و دیر بهش ابراز علاقه کرد ولی اگ دقت کرده باشین تو فصل یک هم هرجا جوجو مشکل داشت این هه یونگ بود ک کنارش بود…واقعا قشنگ تموم شد..اینکه بتونی سرنوشتتو تغییر بدی، به دیگران فرصت بدی خیلی حس خوبیه..[spoiler title=” “]

حاوی اسپویللل…
میتونم درک کنم نویسنده مثلا میخواست کلیشه شکنی کنه و غیر منتظره بنظر برسه…ولی عزیز من باید بگم گند زدی…لامصب کل فصل اول عشق جوجو و سون اه رو نشون میدادی یه نمه هم نگاهای از دور هه یونگو…فصل دو هم فضای بین جوجو و هه یونگم اینقدر معضبانه و سوت و کور بود…یعنی من به چیه عشق اون دو نفر باید حق میدادم که وقتی رسیدن خوشحال بشم؟…نمیگم هه یونگ بد بود…کاری به خوب و بد بودنشون ندارم ولی واقعا اصن هیچ عشق درست و حسابی ای از هه یونگ و جوجو نشون ندادن و یهو چسبوندنش به جوجو….یعنی چی مثلا؟…کلیشه رم میشکنی درست بشنکن جوری که گند نزنه به سریال….
پشیمون شدم فصل دوشو دیدم..همون پایانشو فصل اول در نظر میگرفتم خیلی بهتر بود…
چیزی که قسمتای اخر حس میکردم…انگار جوجو به زورررر میخواست به خودش بقبولونه که باید هه یونگو دوست داشته باشه…
در هر صورت من یکی خوششم نیومد از فصل دوش…
دیسلایک میکنم!

با توجه به نظرات فکر نمیکردم اونقدرا جذبم کنه این سریال…
ولی بعد از شروعش یه روزه تمومش کردم به نظر من که اصلا خسته کننده نبود با اینکه روند سریال اروم پیش میرفت ولی واسه دیدن قسمت بعدش کنجکاو بودم.
در کل من از پایانشم خوشم اومد چون به نظرم شخصیت هه یونگ دوست داشتنی تر بود و اینکه جریانش کلیشه ای نبود…
میتونم شخصیت جوجو درک کنم اینکه نمیتونست تصمیم بگیره و شجاعتشو نداشته باشه یا اینکه احساساتش عوض بشه به نظرم واسه خیلیا اتفاق میوفته و یه چیز عادیه…
کلا با دیدن این سریال حس خوبی گرفتم و پیشنهادش میکنم😍